SAVRULUP GİDİYOR

Savrulup gidiyor,  ömür dediğin

Kuru yaprak gibi yelin önünde

Yağmurla ıslanıp, karla eriyor

Çırpınıp duruyor, selin önünde

Ne bahara, ne de yaza alıştım

Toprak oldum, çamurlara karıştım

Bunca yıldır, kendim ile savaştım

Yine haksız çıktım, elin önünde

Dünyada, düzensiz bir çark dönüyor

Kimin ihya edip, kimin görmüyor

İnsanlar arası duvar örüyor

Kimse eşit değil, bunun önünde

Veysel der ki dürüstlüğü savundum

Yeri geldi eşe, dosta darıldım

Bir zaman yaşadım, ben de var idim

Herkes eşitlenir,  salın önünde.

23 Eylül, 2016

Veysel Kaymak