Küçük yaşta babam beni everdi
Büyük oğlum diye annem severdi
Askerden haberim karalı geldi
Gözyaşları ırmak olup, çağladı

Sivralan’a kara haber varınca
Annem yavrum diye beni sorunca
Yavrularım küçük sanki bir gonca
Bu ayrılık yürekleri dağladı

Emsallerim görüp, kendini üzme
Oğlum asker diye mektubun yazma
Nazlı yar bağlasın karalı yazma
Zalim dünya kimselere kalmadı

Büyütün yavrular ağlamasınlar
Her gün karaları bağlamasınlar
Sevdiğim yolundan eğlemesinler
Ne çare ki can, cananı bulmadı

Yazma Gülseven’im acı sözleri
Anlatıp ta sen üzersin bizleri
Kara toprak olsun ela gözleri
Arkasından yaren, yoldaş ağladı.

Veysel KAYMAK