AŞIK VEYSEL’İN DE BİR EFSANESİ OLMALI

Bu yıl yine, Aşık Veysel’in kırk birinci ölüm yılında anmalar yapıldı. Ankara’da yapılan iki anmaya katıldım. Bir tanesi, Orta Köylüler Vakfı (ORVAK) tarafından, vakıf merkezinde, diğeri ise, OZAN-DER’ ce, Yılmaz Güney Sahnesinde gerçekleştirildi.

ORVAK’ta ki anma, bizim çevreden katılan arkadaşlarla bir dost toplantısı şeklinde geçti.

Vakıf Başkanı, Öğretmen, Sevgili Nevzat Dinçal, kısa bir açış konuşması yaptı.Arkasından, Aşık Veysel’in torunu Nazan Süzer ve Arkadaşı Gürsel Gökçe’nin, birlikte hazırladıkları, (Aşık Veysel’in yaşamı ile ilgili) film gösterildi. Ben Aşık Veysel’le ilgili bir takım anıları, esprileri anlattım. Sevgili Ali Dinçal, her zamanki şen şakrak tavrıyla, çalıp söyledi.

OZAN-DER’in Yılmaz Güney Sahnesinde yaptığı anma ise, hem katılım açısından hem de program içeriği açısından çok güzeldi. Bir kere kırk kişiden oluşan, muhteşem bir, ‘Halk Türküleri Korosu’ vardı. Değerli Başkan, Kenan Şahbudak yönetiminde, Aşık Veysel türküleri icra edildi.

İhsan Öztürk, yine her zamanki usta, olgun, sevimli tavrı ile Aşık Veysel’in yaşamından kesitler anlatarak, Aşık’ın ilk dönemlerinde çalıp söylediği türkülerden (usta malı) ve Aşık’ın kendi türkülerinden örnekler sergiledi.

Ben ise dilim döndüğünce, Aşık Veysel’le ilgili bir takım anılara ve O’nun eşsiz esprilerine yer verdim.

Ayrıca son yıllarda Aşık Veysel’le ilgili olarak anlatılan bir konu üzerinde durdum. Orada süre sınırlı olduğu için aynı konuda ki dün ve bu gün oluşan düşüncelerimi burada paylaşmak istedim.

Hani şu Aşık Veysel’in kaçan eşi Esma’nın, ‘gittikleri yerde perişan olmasınlar diye,’ çorabının içine para koyma hikayesini var ya, işte onu anlatmak istiyorum.

Sanıyorum, konu birkaç yıl önce birilerince gündeme getirildi. Bildiğim kadarıyla ilk kez, Aşık Veysel’le ilgili olarak çekilen, ‘Karanlık Dünya’ filminde yer almış.

Konu gündeme geldikten sonra çeşitli ortamlarda; (yazılı ve görsel medyada, Internet’te ve Aşık Veysel’le ilgili yapılan, gerek genel, gerekse özel toplantılarda) sık konuşulur, tartışılır oldu.

Bazılarınca buna şiddetle karşı çıkılırken, bir kısım kişilerce de buna gerçekmiş gibi yaklaşıldı.

Hatta bazı önemli isimler katıldıkları TV programlarında, bu konudan söz ederken, ‘bunun ‘aşka duyulan saygıdan’ ve benzer nedenlerle, gerçekleşmiş olabileceğini anlatı…

Ben de ilk duyduğumda buna şiddetle karşı çıktım. Neden olamayacağını kendi bilgilerime göre ispatlama çalıştım. Ama bu konu hemen her platformda karşımıza çıktı. Benim gibi düşünen bazıları bunun olanaksızlığını anlatmaya çalışırken, bir kısmı da; ‘Neden
olmasın, olabilir, bunun ne sakıncası var’ benzeri görüşler ileri sürdü. Yukarıya aldığım gibi, bunun ‘aşka verilen önemin, saygının’ bir işareti gibi göstermeye devam edildi.

Bundan birkaç ay önce, Aşık Veysel’in hayatını filme almak isteyen, bu konuda araştırma yapıp, senaryo da yazan bir arkadaşla, İstanbul’dan Bilal Babaoğlu, O’na bu konuda yardımcı olan Arkadaşları, Gönül Arslan ve Arzu Şatur isimli Hanımlarla tanıştım. Kendileriyle, Aşık’la ilgili bazı bilgileri paylaştık. Aynı konu gündeme geldi. Ben yine bildiklerimi, düşündüklerimi anlattım. Bilal Babaoğlu, söz arasında, ‘ben bu konuyu senaryoma alacağım, neden olmasın’ dedi.

Son olarak konu, ORVAK’daki toplantıda da gündeme geldi. Yine karşı çıkanlar oldu, savunanlar oldu.

Bunun üzerine düşündüm, evet olabilir miydi? Sonra ben de neden olmasın diye düşünmeye başladım.

İnsanlar bir efsane yaratıyor ve buna inanıyorlardı. Tıpkı daha önceki dönemlerde yaşayan bazı Halk Aşıklarının, Ozanlarının efsaneleri gibi;

Leyla ile Mecnun’un, Ferhat ile Şirin’in, Pirim Pir Sultan’ın birer efsaneleri vardı.Aşık Veysel’in de bir efsanesi olmalıydı…

Evet, artık Aşık Veysel’in de bir efsanesi var. Bu bir anlamda halk tarafından yaratılan bir efsane. Yukarıda açıkladığım görüşlerime rağmen, şimdi ben de bu efsaneye inanmak istiyorum.

Söyleyin dostlar, Aşık Veysel dostları, sizler de bu efsaneye inanmak istemez misiniz?

23 Mart, 2014

Veysel Kaymak